In dialoog?

Tien Amsterdamse studenten politicologie waren afgelopen maand te gast in Sana’a, Jemen. Doel was ‘het gesprek’ met Jemenitische collega’s in gang te zetten, binnen het grotere doel ‘dialoog met de Arabische wereld’, dat vanuit verschillende ambassades in het Midden Oosten langzamerhand gestalte krijgt. ‘De studenten die we troffen waren wel erg gelovig, op het fundamentalistische af. Dat heeft ons beeld wel een beetje vervormd, denk ik.’ Organisator Willemijn Leenhouts: ‘Als je er bent is het heel anders dan wanneer je erover leest.’ Je krijgt een beter begrip. En ondanks dat je zo verschilt, sluit je toch vriendschappen.” Leenhouts is tevreden over het verloop van de reis, die langs zowel Jemenitische ministeries en gewichtige onderwerpen als gewone studenten en hun dagelijks leven liep. ‘Hoe het is om als meisje in Jemen te studeren, daar heb je het bijvoorbeeld over. We hebben ook discussies gehad over homoseksualiteit. Dat ging er af en toe heftig aan toe. Maar omdat het jonge mensen zijn hoop je toch dat ze er later iets mee doen.’

Delegatielid Cihan Ugural –derdejaars politicologie aan de UvA- viel vooral de armoede en de extreme religiositeit op. ‘Niet zoals in Iran van bovenaf, opgelegd en vastgelegd in wetten. In Jemen komt de religie van onderaf.’ Ugural vond de gesprekken vaak iets te snel over de islam gaan. ”Ze waren erg defensief. ‘Gelukkig ging het met sommige studenten ook wel eens over gewone dingen, zegt Ugural:  ‘Ze vertelden over de feestjes die ze thuis houden, met meisjes erbij, gewoon zonder sluier. En met alcohol. Binnenshuis is kennelijk toch veel mogelijk.’

Ugural denkt met één student contact te zullen houden. ‘Die komt van de zomer naar Nederland. Ik heb hem mijn hulp aangeboden.’  Docent Paul Aarts –ook mee naar Jemen- schrok ook van de religiositeit van de Jemenitische studenten. ‘De studenten die we troffen waren wel erg gelovig, op het fundamentalistische af. Dat heeft ons beeld wel een beetje vervormd, denk ik.’

Of een project als dit zoden aan de dijk zet, op termijn wel, denkt Aarts. ‘We doen al een paar jaar iets dergelijks met Iran. Daar zie je de effecten doordruppelen. Studenten uit het begin werken nu op ministeries. Dat zijn dan toch de mensen met een iets bredere kijk op de wereld. En andersom ook, het scheve beeld dat we hier van Iran hebben, dat wordt met zo’n reis rechtgezet.’