Online verrijking op de Virtual School for the Gifted

De Australische Virtual School for the Gifted biedt begaafden een keur aan onlinecursussen, tegen een bescheiden bedrag en met een-op-een begeleiding. Er zijn plannen voor een Europese vestiging, ook virtueel.
(1643 woorden)

Tien jaar oud wordt de Virtual School for the Gifted (VSG) in oktober. De school is in 1997 gestart na een hausse in de berichtgeving over giftedness in Australië. De VSG biedt haar studenten –imiddels verspreid over twintig landen- een dertigtal online cursussen, allen in het Engels. Die cursussen gaan over breed uiteenlopende onderwerpen, van de oude Egyptische beschaving tot ‘beyond HTML en Java’. De cursussen, zo benadrukt de VSG op haar website, zijn geschreven als verrijkingsmateriaal voor begaafde studenten. Dat materiaal kan vele vormen hebben, al naar gelang de behoefte van de student. Het kan leiden tot het doorwerken van het complete curriculum of tot het uitdiepen van slechts een enkel element uit die cursus, en alles wat daar tussenin ligt.

Veel bekendheid geniet de Virtual School for the Gifted (VSG) nog niet, weet Josephine Buskes, officieus contactpersoon van de school in Nederland. Josephine Buskes geeft wiskunde aan het Kadinsky-college in Nijmegen. De wiskundelessen geeft ze vaak in het Engels, want het Kandinsky is een tweetalige school. Buskes kwam bij toeval in aanraking met de school, wiens lerarencorps wijd verspreid is over de wereld:‘’Ik ben voortdurend op zoek naar extra activiteiten in het Engels, voor mijn engelstalige wiskundelessen. Ik weet niet precies hoe, op een congres, via een vaktijdschrift , maar eind jaren ‘ 90 kwam ik achter het bestaan van de VSG.’’

Een groepje 4VWO-leerlingen liet zij vijf jaar geleden een cursus op de VSG volgen, als een soort pilot. Met veel plezier en succes: ‘’Ze hebben na afloop van de cursus hun reguliere practische opdracht over hetzelfde onderwerp gemaakt. Een jaar later heb ik een paar jongens gehad die via de VSG in de cryptografie verzeild raakten en er een profielwerkstuk over maakten.’’ De leerlingen moesten destijds nog het hele cursusbedrag betalen, inmiddels heeft Josephine Buskes van haar directeur een bescheiden subsidiepotje beschikbaar gekregen. De vijf gesubsidieerde leerlingen van het afgelopen jaar hoefden slechts een kwart van de kosten te betalen, in de gedachte dat pubers al duur genoeg zijn. ”De cursussen op zich zijn niet duur, maar ze kosten wel geld. Dan is alle steun welkom.”
Om in aanmerking te komen voor de subsidie dienen geïnteresseerde leerlingen eerst te solliciteren naar een plaatsje. Van de leerlingen die in aanmerking kwamen –klas twee tot vijf- deden er het afgelopen jaar vijftien een gooi. De vijf gelukkigen volgende de cursussen het afgelopen voorjaar, en net als de vorige cursisten weer met plezier (zie kader). Minimaal twee uur per week moeten de studenten gemiddeld aandacht aan de cursus besteden. Dat mag thuis en op school tijdens de zogenaamde keuze-uren. Als de reguliere stof af is, kan dat ook gewoon in de klas. ”De interesse is vaak veel groter. Sommigen blijven met zo’n vraagstuk de hele week rondlopen. Of ze komen enthousiast de klas in om over de nieuwe opgave te praten.’’

Inmiddels is de online-school herdoopt tot VSG-enrichment, omdat verscheidene studenten hun ongenoegen over het label ‘gifted’ kenbaar maakten. Josephine Buskes kan dat beamen: ‘’Ik heb ooit een leerling gehad die aan een VSG-cursus wilde meedoen, maar daar van afzag vanwege het etiket hoogbegaafd. Hoe dan ook: hoogbegaafd of niet, we moeten de leerlingen blijven prikkelen, vooral die leerlingen die wat lui zijn aangelegd. We willen die goede leerlingen uitdagen hun talenten te benutten. Er zijn zoveel begaafde leerlingen die het gewoon te makkelijk hebben. Toch het is moeilijk zoeken naar extra dingen.’’ Maar wat is precies de meerwaarde van de VSG boven andere cursussen, boven andere verrijkingsstof? Josephine Buskes: ‘’Het curriculum is erg leuk. Ze zijn bij de VSG creatief, speels. Er zijn cursussen over hoe machines werken. Er zijn veel logicaproblemen en paradoxen, en die doen het altijd goed bij deze doelgroep. Alan Rogerson , een van de prominente leraren, heeft de VSG hier vorig jaar nog eens uitvoerig gepresenteerd. Tijdens die presentatie waren er collega’s die zo’n cursus zelf ook wel zagen zitten. Dat kan, er geldt geen leeftijdsgrens.”’’

De VSG-studenten werken vooral individueel, één op één met hun docent. Een fors aantal –ook oud-leerlingen- bezoekt daarnaast het forum, open voor leerlingen zolang de cursus duurt. Verder circuleren er meerdere mailinglijsten over uiteenlopende onderwerpen, zodat van een werkelijke virtual community sprake is. Zelfs voor de ouders is er een plek om elkaar – virtueel- te ontmoeten. Chatten heeft de school ook geprobeerd, dat bleek niet effectief, zegt Buskes: ‘’Bovendien is het dan moeilijker een veilige omgeving te garanderen, wat toch een eerste vereiste is voor zo’n school. Dus daar is verder van af gezien.’’

Voor komend seizoen gaat Buskes weer op zoek naar vijf studenten. Vanaf VWO2 mogen de leerlingen solliciteren, het Engels van brugklasleerlingen wordt nog te pover geacht voor succesvolle deelname aan de VSG-cursussen. Buskes is jaren geleden overigens gevraagd ook docent te worden op de VSG. ”Ik heb het erg druk. Ik zit regelmatig in Engeland met een klas. Als docent ben je verplicht om binnen 24 uur terug te mailen. Dat moet je dan wel waar kunnen maken. Ook als je niet thuis bent.” Volgens Buskes zijn er plannen voor een Europese variant van de VSG. Subsidiepotjes worden al gezocht, voor een school die uiteindelijk voor alle Europeanen en in alle talen beschikbaar moet zijn. Mochten die plannen concreet worden, dan zal zij het docentschap zeker in heroverweging nemen. ‘’Iets op het gebied van problemsolving, dat ligt mij wel.’’

Kader.
De VSG heeft de structuur van een gewone (Australische) school, met een principal, een bestuur en een lerarencorps. De VSG wordt ondersteund door een softwarebedrijf (DARX) uit Melbourne dat zich wil specialiseren in virtuele scholen. Negen weken duurt een cursus bij de VSG. De docenten zijn flexibel en de ‘klassen’ klein, zodat iedere student maatwerk geleverd krijgt. Er gelden geen toegangscriteria en minimumleeftijden, en alle cursussen kennen verschillende instapniveau’s. Studenten onder de twaalf wordt aangeraden pas in te schrijven wanneer er thuis begeleiding van een volwassen mogelijk is.
De prijs van een cursus is €175. Daarvoor krijgt de cursist toegang tot de website, waarop het gehele curriculum van die cursus plus alle opgaven te vinden zijn. Per mail ingeleverde opdrachten ontvangen de studenten binnen 24 uur retour van de docent. Studenten krijgen bovendien toegang tot een forum, waarop opdrachten door de studenten onderling besproken kunnen worden. Aan het einde van de cursus ontvangen de studenten een getuigschrift, dat zeker waarde heeft, denkt Josephine Buskes: ‘’We zetten het hier op de cijferlijst van het einddiploma. Het staat goed in je cv. Het geeft aan dat je bereid bent dingen te doen buiten het gewone curriculum. Voor een school als het University College kan dat het verschil tussen toelating en niet toelating betekenen.’’
De nieuwe directeur van de VSG, Rebecca Heitbaum laat weten dat na een update van het curusmateriaal en de achterliggende server en software de VSG helemaal klaar is voor de vierde term, dat gekoppeld aan het tienjarig bestaan op 16 oktober van strat gaat.
Zie www.vsg.edu.au.

Kader 2
Julliette (14 jaar, 2vwo) volgde tot voor kort de cursus scientifically speaking: ‘’Het leek me leuk om weer eens wat anders te doen. Het was inderdaad anders: proberen op een wetenschappelijke manier te denken, wat best lastig is. We kregen leuke problemen voorgelegd. Ik heb gekozen voor de vraag of de zon om de aarde draaide of andersom. Bronnen mocht ik niet raadplegen en ik moest alles beredeneren. Hoe ik he geredeneerd? Het komt er op neer dat de aarde wel om de zon moet draaien, omdat het voor de zon te ingewikkeld zou zijn om tegelijkertijd rond al die planeten te gaan draaien. Het was zeker niet al te makkelijk, nee. Tweemaal per week mailde ik de antwoorden door. Ik vond het ook leuk om in het Engels te werken, en dan met name in het Australische Engels. Ik heb het idee dat de Australiers inderdaad anders formuleren. Hoeveel medestudenten ik had weet ik niet, met hen had ik weinig contact. Maar daar had ik ook eigenlijk geen behoefte aan.’’

Toon (16 jaar, 4vwo) schreef aanvankelijk een iets te uitgebreide sollicitatiebrief, vooruitlopend op zijn cursus fantasy writing. ‘’De tweede was een stuk zakelijker, kreeg ik toch die subsidie. Anders had ik waarschijnlijk niet mee kunnen doen, vanwege de prijs. Ik vond het niveau aanvankelijk een beetje te laag. Fantasywriting deed ik al een tijdje, vandaar. In overleg met mijn docent heb ik daarom opdrachten overgeslagen en zij heeft andere opdrachten moeilijker voor me gemaakt. Ik heb een heel stuk geschreven over elfjes. Het leuke is dat elfjes in de literatuur ooit begonnen als lelijke, kwaadaardige wezens. Langzaam, ook door toedoen van mensen als Tolkien, zijn ze veranderd in een veredeld soort mensen. Ik ben goed geholpen, kreeg goede tips van de docent. Wat mij betreft is het het geld waard geweest. Er zijn lange mails over en weer gegaan, zeker van mijn kant. Toch kreeg ik altijd een reactie. Met medeleerlingen heb ik geen contact gehad, afgezien van twee mailtjes in het begin.’’

Marlijn (13 jaar, 2vwo) volgde de cursus being mathematical, maar was daar de enige student. Zij waardeerde de cursus, maar is iets minder dan de anderen te spreken over de VSG, deels vanwege tijdgerbrek: ‘Ik had eigenlijk toch geen tijd voor deze cursus. Ik kreeg de laatste drie weken ook geen antwoorden meer. Er zijn kennelijk problemen met leraren, daar krijgen we veel forwardmails over van medestudenten. Toch doe ik volgend jaar misschien toch weer mee.’’

Josphine Buskes: ‘’Er schijnen wat organisatorisch problemen te zijn in Australië. Vandaar dat we ons streven om te komen tot een Europese VSG sneller zullen gaan oppakken. We willen in alle landen, alle talen dit soort cursussen aanbieden. Enthousiasme genoeg, nu nog een softwarebedrijf dat ons de structuur kan bieden. Dus hierbij de oproep: Als iemand iets weet: bel me.’’

Anthon Keuchenius is freelance journalist en redactielid van Talent (abumelle@xs4all.nl).