Nog meer Oman

Hieronder de alinea’s die –kill your darlings– sneuvelden voor de publicatie in NRC Handelsblad. Over de eenzame fietser,  communisten en hoe je je visum verlengt. Plus wat extra beelden.

(lees eerst -of later-  het hoofdverhaal )

Fins

Aan de kust bij Fins slaan we in de schemer ons eerste tentje op en horen de ganse nacht golven tegen de rotsen slaan. ’s Ochtends zien we pas de resten take-away om ons heen en dat op alle strandjes die we gister zochten al tentjes staan -Fins is populair bij expats- dus pakken de boel weer in en cruisen over brede, lege wegen verder zuidoost.

de kustlijn bij Fins

Sur

In slaperig Sur bewonderen we de strakke witte lijnen van de lokale architectuur, de blauwe lijnen van de Arabische zee en eten ons eerste bord dahl -gebakken linzen, uit West-Azië. Obers -ook uit India, Pakistan of Banghladesh- lopen in en uit om driftig claxonerende Omani’s te bedienen. Die verlaten niet graag hun ruime airconditioned landcruisers.

Wadi Bani Khalid

La (nee)’, lacht de jongen die zijn vergeten slippertjes bij het lieflijke stroompje komt ophalen, als we vragen of de kans bestaat -we lezen onze reisgidsen- dat de Wadi Bani Khalid op korte termijn kan veranderen in een kolkende massa. ‘Hihi,’ giechelt het oude mannetje dat later naar ons tentje op een paradijselijk eilandje in de wadi komt kijken op dezelfde vraag. Gerustgesteld stoken we een vuurtje en koken ons kostje.

kamperen in de Wadi Bani Khalid

’s Ochtends hiken we dieper de wadi in, tot we verdwalen tussen gigantische rotsblokken omgeven door steile rotswanden. Terug beneden trekken we baantjes in het koele wadiwater, omgeven door dezelfde rotsblokken en bevolkt door visjes die zachtjes aan je voeten knabbelen. ‘Some people can’t swim. They drown,’ reageert de cafebaas verderop, als we vragen waarom er zoveel borden met doodshoofden rond het paradijselijke zwemwater staan.

Wahabi Sands

Het is nog steeds kort op de beschaving dus we kiezen opnieuw zuid: Salalah, Dhofar. Daarvoor moeten we in een boog om Wahibasands heen, een befaamd zandduingebied waar toeristen voor veel geld in bedoeienententen mogen slapen. ‘You better not,’ zei de Amerikaanse fotograaf Darren Michael, toen hij in Muscat onze SUV monsterde, tikje misprijzend. ‘You should have hired a genuine 4X4.

Rakhyut

We bewonderen bottletrees in bloei en diep beneden ons de oceaan, voordat de weg omlaag kringelt naar Rakhyut; slaperig dorpje, bootjes, rij palmen langs een oogverblindend strand. Ik fotografeer de sloop van monumentale vissershuisjes met driesteensdikke muren en stuit op Khalid, die me blijmoedig vertelt dat hij in zo’n huisje geboren werd. ‘Very good. When hot: cold, when cold: hot!’. Nu woont hij verderop in een betonnen huis met airco.

We slaan het tentje op aan het strand en ik lees over de opstand in Dhofar, deze provincie, die eind 60-jaren op een haar na veranderde in een communistisch bolwerk. Even overweeg ik Khalid te bellen, maar hij is misschien te jong, het is al laat en de kwestie ligt wellicht gevoelig.

Later lees ik in hetzelfde boek dat er tot dertig jaar geleden geen lantaarnpaal stond in Oman. Dat hebben de Omani meer dan goedgemaakt, nutteloos veel staan er in strak gelid langs uitgestorven wegen. Echt vooruitkijken blijft moeilijk; een zonnepaneel of windmolen heb ik in zonovergoten en windy Oman niet gezien.

‘ s Ochtends rijden we terug naar de grote weg en drinken koffie met locals die kleine platte pijpjes stoppen met kruimig tabak, er twee keer aan puffen en vervolgens leegslaan. Als ik mag proeven kom ik niet meer bij.  Ik leer opnieuw dat Dhofari’s eigenlijk Mahri heten, een andere taal spreken en nog altijd ontevreden zijn over de Arabische overheersing.

vrachten heen en weer Jemen-Dubai

Mudday

We slaan rechtsaf Weg 40 in en rijden recht op een kazerne af. ‘You look like John Terry,’ zegt de vriendelijke korporaal en verwijst ons van het asfalt af naar een wasbordweg -wat zijn we blij met onze echte 4WD- die ons urenlang door een indrukwekkend verlaten landschap voert en brengt bij grensstadje Muday.

We eten er een lekker bordje dahl -gebakken linzen- tussen Pakistaanse truckchauffeurs die in lange vrachtwagens spullen van Dubai naar Jemen brengen, maar journalistieke vragen daarover graag ontwijken. ‘I dont understand’.

de Pakistaanse chauffeurs. en (r) de kok van de lekkerste dahl in Oman

Op de Fiets

Terug in Muscat leveren we onze 4WD in en botsen in de stadsbus op de Nederlandse wereldfietser Theo van Kalleveen. Theo fietste al door heel Europa en half Azië. Vorig jaar fietste hij voor het eerst twee weken door Noord-Oman, dit jaar is hij terug voor het zuiden en komt superlatieven tekort. Het meest memorabel is nog de nieuwe weg tussen Duqm en Hasik.

‘Ik ben daar die hele dag denk ik ingehaald door in totaal tien auto’s. Ik heb nog nooit zo de stilte ervaren als daar. En dan rijd je tweehonderd meter van de weg af en vind je een plekje. Achter je de bergen, voor je de zee, links zoet water om te wassen. En dan kom je terug bij je tentje en staan vijf dromedarissen je aan te staren. ’s Ochtends rits je je tentje open en zie je twintig dolfijnen voor je neus spelen.’

tenslotte Nog een Visumtip

Een Omaans visum voor een maand kost OMR20, dat is €30, en koop je aan de grens. Ik kocht liever een visum voor tien dagen (OMR5), want op budget en houd wel van avontuur.

In Nizwa bezoeken we een politiebureau ter verlenging. Dat bureau verwijst ons naar het bureau aan het zuidelijke einde van de stad, naast de Carrefour.

Binnen worden we door een beambte gelijkend Moammar Khadaffi terug naar buiten verwezen. ‘He knows all’. Voor de poort een busje met meneren die de nodige formulieren invullen en kopieëren.

Terug naar binnen, inleveren en wachten op verwerking. ‘Card’, zegt Moammar tenslotte, doelend op de pinpas die we door het loketspleetje mogen overhandigen. ‘Number’, bast Moammar dan want hij wil ook je pincode zelf intoetsen.

Maar dan heb je wel een visumverlenging voor slechts OMR5.

Meer reistips verkrijgbaar bij ondergetekende, hieronder voor jou in actie

ontbijtgedoe in de wadi shuwaymiyya
als natuurfotograaf bij Ras Bintawt

Bezoek vooral ook beyondtheroute voor informatie, mooie verhalen en de geheimste kampeerplekjes

______________

Waardeer dit artikel!!

Bovenstaand stukje werd je gratis aangeboden. Als je dat waardeert en dat wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.

NB: Zonder kosten, elke cent komt in het journalistenbeursje
Naar doneren, veilig en in twee kliks. Thnx!

Geef een reactie