De verantwoorde aardbei uit Egypte

Dat het moeilijk is om werknemers de regels te laten volgen, dat willen we best geloven. Zojuist heeft Mohamed Diab verteld dat zijn spuiters altijd volledig ingepakt zijn. Zien we daar ineens drie spuiters onbeschermd door de aardbeivelden lopen. Dat zou inderdaad niet moeten, zegt Diab. ”Maar”, vervolgt hij snel ”Dit is bijna organisch, waar ze nu mee spuiten. Dat is niet gevaarlijk.” (472 woorden, zeven beelden)

aardbeien plukken 001

Picofarms is een familiebedrijf van de familie Diab. In 1987 begonnen de Diabs met het telen van aardbeien, in de westelijke Egyptische Delta. Inmiddels telt het bedrijf vier vestigingen met in totaal zesduizend werknemers. Het leeuwendeel van de productie bestaat nog steeds uit aardbeien – jaarlijks vliegen er meer dan drie miljoen bakjes naar Europa.

aardbeien plukken 002

Sinds 2001 zijn dat verantwoorde aardbeien, vertelt vader Mahmoud Diab, vanwege de Europese good agricultural practice (GAP): een stelsel van eisen waaran de productie van gewassen moet voldoen, anders kunnen producenten de export naar de Europese Unie op hun buik schrijven.

aardbeien plukken 012

Belangrijkste innovatie is soil solarization, waarbij een zelf ontwikkelde grondfolie de bodemtemperatuur in de hete zomermaanden flink opschroeft, ter ontsmetting. Vroeger bespoot Pico alle velden met methylbromide, maar dat doodde al het bodemleven, ook het nuttige. Sinds de nieuwe productiemethode doen de aardbeien het zichtbaar beter, zegt Diab tevreden: ”Grotere, sterkere planten met een hogere opbrengst. En de compost is schoon.”

aardbeien spuiten 015

Spuiten met pesticides doet Pico nog wel, maar al driekwart minder dan voor de omslag en waar mogelijk met biologische middelen. Een derde maatregel was het in eigen hand nemen van de bemesting. Vroeger werden de planten gevoed met een mengsel waarvan de Diab’s de samenstelling niet precies kenden. Nu mengen ze de kunstmesten zelf en houden daarmee de uitstoot van stikstof binnen de perken.

aardbeien plukken 008

De oogst wordt sinds 2001 ook strak geleid. Zoon Mohamed Diab, de quality control manager, gaat ons voor door de uitgestrekte velden waar supervisors toezien hoe jongedames aardbeien plukken en voorzichtig in cellofaan bakjes leggen. Mohamed toont ons de papierwinkel waarmee de oogst gepaard gaat. Elke handeling wordt opgetekend op een formulier, om eventuele onvolkomen aardbeien te traceren tot de dader, van plukker tot inpakker. Gaat het regelmatig niet goed, ”dan zullen we de bewuste arbeider moeten vervangen”.

aardbeien verpakken

Ook ondergaan alle medewerkers dagelijks een hygiënische inspectie. Iemand die niet fit is wordt naar huis gestuurd, eventueel via een dokter. De pluksters moeten boven de zestien zijn, waar voorheen (en de concurrentie nog steeds) ook wel kinderen werden ingehuurd. Het dagloon bij Pico ligt hoog: rond de 14 Egyptische ponden (€2,-) per dag, waar minder dan 10 pond gangbaar is. Volgend jaar, zegt Mohammed Diab, gaat het eerste aardbeiveldje over naar biologische teelt. ”Vanwege de hogere prijs,” motiveert Diab de keus. Maar gelukkig is er ook wat idealisme, en een vleugje nostalgie:” De oude Egyptenaren gebruikten geen pesticides. Dat zouden de kleine boeren ook eens moeten leren.”

(Artikel verscheen eerder ook in tijdschrift Internationale Samenwerking)

______________

Waardeer dit artikel!!

Bovenstaand stukje werd je gratis aangeboden. Als je dat waardeert en dat wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.

NB: Zonder kosten, elke cent komt in het journalistenbeursje
Naar doneren, veilig en in twee kliks. Thnx!

Geef een reactie